De mythe van beheersbaarheid

Weet Rutte meer dan wij weten, was het een spel of denkt de politiek toch nog ouderwets? Feit is dat de politiek in een paar dagen iets kon beslissen waar 7 weken vergaderen, en al jaren modderen, aan vooraf was gegaan. Regeringen timmeren aan het begin van een regeerperiode alles dicht en gaan dan de plannen, gegoten in beton, uitvoeren. Een verkeerde benadering volgens ons. En niet meer van deze tijd. Kiezersbedrog? Nee hoor, kiezers weten heel goed dat gewijzigde omstandigheden aanpassingen vergen.

En zo prediken wij aanpassingsvermogen ook bij organisaties die wij vooruit helpen door het lerend vermogen te ontwikkelen. Inspiratie daarbij putten we (o.a.) uit een aantal stellingen van Rietveld en Klinkenberg (De knikkers en het spel - Ondernemerschap voor managers).
Zij geven aan dat we beheersing als sturingsinstrument moeten loslaten. De wereld is te complex, onbeheersbaar en onvoorspelbaar. Zij putten inspiratie uit de biologie, die aantoont dat ecologische systemen het vermogen hebben tot zelforganisatie en aanpassing. Ook zonder centrale sturing. Verder gaan zij in op de fictie van de ene Waarheid en hoe het vermijden daarvan de organisatieblindheid kan voorkomen. Gelijkertijd pleiten zij voor het inrichten van een aantal mechanismen die aanpassing aan de omgeving mogelijk maakt.

Wellicht kunnen de tweede kamer, de regering, de politieke partijen, een werkwijze ontwikkelen die oud denken loslaat en overgaat tot een flexibele besluitvorming die recht doet aan het tempo van veranderingen. Waarbij wel een rode draad en eindpunt voor ogen staat, maar de weg ernaartoe kan varieeren. Dus geen regeerakkoorden, maar doelen op hoofdlijnen. Doelen die als inspiratiebron kunnen fungeren.

Stel je eigen regering samen!

Nieuwe verkiezingen komen eraan. We mogen weer naar de stembus.

Ik ga deze blog over strategie, innovatie, creativiteit en toekomst niet gebruiken voor het tentoon spreiden van mijn politieke voorkeur of zaken van gelijke strekking. Wat ik wel zou willen is dat politieke partijen hun business model eens goed tegen het licht zouden houden. Wij zouden ze daar graag bij helpen uiteraard, want ieder business model is geschikt om te bekijken, eventueel te herzien en periodiek te herijken.

Zou het niet veel duidelijker zijn als partijen aangeven waar ze precies voor gaan en niet met zaken komen als: "wij positioneren ons nét links van het midden", "we zien ons als liberaal-conservatief", etcetera. Politieke partijen doen al jaren niks anders, waar ik het idee heb dat de tijdsgeest iets anders vraagt.

We zijn tegenwoordig meesters geworden in het, weliswaar vaak deels geregisseerd, zelf samenstellen van zaken om aan onze behoeften te voldoen.

Auto's stellen we tig keer online samen om uiteindelijk tot de configuratie te komen die het beste bij ons past. Overhemden kun je op dezelfde modulaire wijze opbouwen. Ook vakanties stel je zelf samen en zo zijn er nog legio voorbeelden van een modulaire opbouw van een product. Al deze zaken hebben met elkaar gemeen dat je ook op beperkingen gewezen wordt en zo vloeiend door het proces gaat. Voorbeeldje: als je bij BMW kiest voor de meest milieuvriendelijke uitvoering van de 3-serie dan kun je niet meer kiezen voor lichtmetalen velgen in een grotere maat dan 16 inch. Duidelijk, ook omdat er een uitleg volgt en de selectiemogelijkheid "uitgegrijsd" is.

Als we bovenstaand verhaal dan nu eens plotten op de verkiezingen? Waarom vasthouden aan de partijgedachten terwijl we al jaren zien dat het bereiken van een meerderheidscoalitie lastiger is dan ooit. Als we nou eens, zoals we eigenlijk ook al doen met het invullen van bijvoorbeeld de Stemwijzer, aan gaan geven welke visie en bijbehorende maatregelen we graag zien voor een deelgebied. De deelgebieden geven we heldere namen die later overeenkomen met de verschillende ministeries. Een bijkomend voordeel is dat partijen overal over na moeten denken en op alle vlakken een visie moeten ontwikkelen. Vaagheden en "geduik" zal meteen in het oog springen en door de kiezer worden afgestraft.

Wel nemen we wat automatische flows op zodat je, als je bij financiën voor, bijvoorbeeld, een begrotingsevenwicht kiest, je niet tegelijkertijd kunt kiezen voor flinke investeringen op andere vlakken. Uiteraard met de nodige omzichtigheid en zorgvuldigheid.

Uiteindelijk krijg je als resultaat dat iedere post bemand gaat worden door de partij die daarop het meeste draagvlak heeft en dat er dus niet per definitie een linkse, rechtse, sociale, minder sociale, rode, blauwe, paarse of groene regering is.

We zullen er wel goed voor moeten zorgen dat het voor de kiezer begrijpbaar blijft en dat de drempel om te gaan kiezen niet te hoog gaat worden. Hier liggen weer kansen voor innovatieve en creatieve ideeën om het kiesproces goed te kunnen doorlopen.

Ook bij bovenstaand voorbeeld zie je dat het gebruik van bestaande zaken (zelf samenstellen) in een andere sector (politiek, kiezen) tot baanbrekende innovaties kunnen leiden.

Skiën op kolen en de eerste kunstweg van Nederland

"Je gaat het pas zien als je het doorhebt", zei niemand minder dan Johan Cruijff en dat is ook van toepassing op de buitenring Parkstad (*). Ik trek graag een parallel met het huidige park Gravenrode. Thuisbasis van (o.a.) Snowworld Landgraaf, Pinkpop en het Sport & Leisurepark Landgraaf. Gelegen op en naast een voormalige mijnsteenberg. Want wie kon voorzien dat we na de herinrichting van de mijnterreinen (midden 70'er jaren, **) met z'n alleen in 2002 konden skiën in een grote diepvrieskist. Niemand toch?

En verbeelding is wat we nodig hebben om voor- en tegenstanders van de randweg Parkstad uit de stellingen te halen. Laat ik eens het scenario 'van Groen naar Attractief' schetsen.

"Ja, dat hebben ze in 2012 toch maar goed voorzien. Op het laatste moment zijn de plannen radicaal omgegooid en is de buitenring aangelegd als een soort van kunstobject, met fiets- en wandelbruggen in de meest vreemde vormen, technische voorzieningen voor warmte- en stroomopwekking, kleurgeleiding, bakens die hybride auto's direct op accu-voorziening schakelen en is vanaf iedere wijk de toren op de Wilhelminaberg een ijkpunt. Waarbij de kleuren van de weg toegepast zijn in de cabines van de kabelbaan. In de nacht een schitterend schouwspel. Zo verdwaal je nooit in Parkstad en komen bezoekers van heinde en ver het gebied bezoeken. Inmiddels is het èèn van de welvarendste gebieden van Nederland. Wie had dat ooit kunnen voorzien?

Want als je over de A2 en A76 rijdt zie je in de verte al de Sneeuwtoren opduiken. Een kristalachtige toren, bovenop de Wilhelminaberg, met een kabelbaan die eindigt bij Gaia Zoo. Aangekomen op de megarotonde Nuth, omgeven door Paarse kunstobjecten, kiezen we de Paarse route. Via een enkelsbaan gekleurde asfaltweg, passeren we enkele snelrotondes, zien we grote stroken met kleine super-windmolens en weerkaatsen de kleurenpanelen het zonlicht en wekken zo stroom op voor de naastgelegen wijken. Omdat we nog even bij vrienden langs gaan, ze wonen rechts van het kunstobject de Toeter, maken we gebruik van de oplaadstations die bij iedere wijktoegang gratis stroom bieden. De Toeter is een 50 meter hoog kunstobject, geïnspireerd op de Torre Agbar van Barcelona.

Gelukkig zijn alle kleurenpatronen en bewijzeringselementen logisch gekozen en vormen ze èèn grote wegwijzer naar alle voormalige deelgemeenten van Parkstad. Nadat we onze vrienden hebben bezocht vervolgen we de kunstweg. Want zo heet de buitenring inmiddels. Een befaamde weg die geflankeerd wordt door kunstobjecten, gekleurde wegwijzers met gelijksoortige kleurobjecten aan de rand van wijken. En om de paar kilometer vergapen we ons aan de kunstzinnige fiets- en wandelbruggen. Verder wekt deze weg stroom op, door de toepassing van inductielussen en warmte-opwekkers. Een toepassing die naderhand is ingebouwd, maar wel al was voorzien bij de aanleg. Doordat alle auto's voorzien zijn van navigatie is het sowieso een eitje om de juiste bestemming te bereiken. Ik hoef me verder niet schuldig te voelen over lawaai en uitstoot van uitlaatgassen omdat mijn hybride auto op dit traject automatisch op de accu overschakelt.

Daardoor is de weg uiteindelijk zonder enige effecten door natuurgebieden aangelegd. En, heel slim, dit is gecompenseerd door de natuur de wijken in te brengen. Bijna alle wijken in Parkstad zien eruit alsof ze midden in een bos of park liggen. Dat viel samen met de sloop van delen van wijken, veroorzaakt door de vergrijzing. Een tendens die overigens is omgebogen vanwege het unieke karakter van Parkstad. Veel sportief vertier, mooie parken, goede en schone verkeersdoorstroming en thuisbasis van sportorganisaties, zakelijke dienstverleners en appartementen waar de beter gesitueerde pensionadas wonen."

Ergo? Voor- en tegenstanders van de buitenring Parkstad, gebruik je fantasie en bezie een weg als een groot openbaar kunstobject van internationale allure!

*Voor de bewoners van de voormalige Oostelijke-mijnstreek, omgedoopt naar Parkstad Limburg, is de mijngeschiedenis en -erfenis nog steeds voelbaar. Niet eens zozeer vanwege de overgebleven mijnsteenbergen, maar ook vanwege een onsamenhangende stedelijke infrastructuur en de daarmee samenhangende wirwar van dorpen, steden en wegen.
Om deze structuur, in wegenpatroon, en daarmee herkenbaarheid naar bezoekers, bewoners en bedrijven te vergroten is jaren geleden, door politici, besloten om een randweg aan te leggen. Dit in navolging van de binnenring.
De begroting voor de weg is inmiddels 5 keer over de kop en voor- en tegenstanders hebben zich steeds dieper ingegraven. Met bestuurlijke druk en de crisis- en herstelwet in de hand zal de randweg er, schat ik in, hoe dan ook komen. Tegenstanders gruwelen van de effecten op het leefmilieu, wijzen op de vergrijzing en de verwachte afname in mobiliteit. Voorstanders roemen de verwachte positieve effecten op de werkgelegenheid.

** Na sluiting van de mijnen werd er gestart met 'van Zwart naar Groen'. Oude mijnterreinen en - gebouwen werden gesloopt, steenbergen werden afgegraven en delen werden ingericht als natuur en recreatiegebied. Vele initiatieven werden ontplooid, in Landgraaf werd een draf- en renbaan geopend, en op de voormalige steenberg van de mijn Wilhelmina werd een ski-baan aangelegd (met kunststof matten). In datzelfde gebied woede ook een strijd om een bungalowpark aan te leggen. Welke er indertijd niet is gekomen. De draf- en renbaan sloot na enige jaren haar poorten en de ski-baan leed een zieltogend bestaan. Totdat in 2002 Koos Hendriks Europa's grootste indoorskibaan opende (520 meter, met diverse pistes), waaraan recentelijk een adventure park met alpine coaster aan werden toegevoegd. Op de voormalige draf- en renbaan werd een evenementen-terrein aangelegd, thuisbasis van Pinkpop en een wieler- en skeelerclub. Een stukje verderop heeft het NOC/NSF een sportpark opgetuigd, daarnaast is Mondo Verde al jaren geopend en is een paar honderd meter verderop de dierentuin Gaia Zoo een toeristische topper. Inmiddels zijn plannen voor een bungalowpark in een ver gevorderd stadium. Waarbij het idee voor een groot waterpretpark in de ijskast staat vanwege de crisis. Welnu! Wie had dat ooit gedacht? Niemand toch? Of wellicht wel. Hadden de plannenmakers toen al oog voor de trend van de belevingseconomie of waren de initiatieven slechts losse flodders? Feit is dat Parkstad ook vanwege deze ontwikkelingen de weg naar boven heeft gevonden en aan het begin staat van nog meer moois.

MVO is de standaard, zingevend ondernemen is de volgende stap

Trends die wezenlijk worden en nieuwe trends die de overtreffende trap zijn van de "oude". Ook dat zie je regelmatig gebeuren. Denk bijvoorbeeld eens aan internet in ieder huis. Dat werd internet overal. Onderstaand voorbeeld is er ook zo een. Maatschappelijk verantwoord ondernemen is wezenlijk geworden, de volgende stap is "Ideaal-gedreven-ondernemen".

Nee, de titel van deze blog heb ik niet zelf bedacht. Het is een quote die ik tijdens een collegreeks op Nyenrode opving van Peter Heshof (BLOOM).
De filosofie hierachter is: met geld koop je een plek in het hoofd, met idealen verwerf je een plaats in het hart.

Als we dit nu eens, met behulp van Spectrum (zie onze eerdere blogs) plotten op, bijvoorbeeld een energieleverancier, hoe ziet dit er dan uit en welke implicaties hebben bovenstaande uitspraken?

De huidige situatie is dat de energieleverancier "groen" is of dit tenminste aan het worden is. Energie komt van windmolens, zonnestralen, water, uit andere innovatieve bronnen en er komt standaard "groene stroom" uit het stopcontact. Een stukje mvo daarbij is dat men waarschijnlijk af en toe een donatie doet aan een goed doel, meedoet aan inzamelingsacties of in het uiterste geval een zonnecel/windmolen schenkt.

Van MVO naar zingevend ondernemen vergt echter wat meer. Je zult als onderneming meer moeten doen en idealen moeten formuleren. Zo zou je kunnen stellen dat een ideaal is dat alle lokale doktersposten op het platteland van Sudan 24x7 stroom moeten hebben. Lokale partijen zijn niet meer afhankelijk van dure/schaarse olie, maar wekken het zelf op met behulp van zonnecellen. Doen die het even niet, dan is er een generator die een paar uur kan leveren en daarna weer bijgeladen zal worden door de zonnecel. Bij dit alles geef je mensen uit de omringende dorpen een opleiding in het onderhoud van de geplaatste spullen.

Je zou echter ook lokaler kunnen denken. Helemaal aansluitend op de trend "Ik hou van Holland" die er nu bestaat. Waarom zou je je beperken tot de derde wereld als er in Nederland steeds meer mensen naar de voedselbank moeten en onder de armoedegrens leven. Stel als ideaal dat je als energieleverancier gaat helpen om de voedselbank te ontlasten. Dit doe je vervolgens door achterstandswijken te voorzien van een "eigen" energiecentrale in de vorm van een windmolenpark en/of zonnecellen. Ook hier laat je de bewoners zelf het onderhoud doen na het doorlopen van een training. Wellicht zitten er wel potentiële nieuwe medewerkers bij voor je bedrijf? Doordat men nu gratis energie krijgt sparen de gezinnen al snel €100,- per maand uit. Toch weer goed voor een behoorlijk gevulde winkelwagen en, niet te vergeten, ook goed voor de plek in hun hart van je bedrijf. Koppel hieraan een "factuur" die je naar de bewoners stuurt met: Uw besparing deze maand is €100,- (gebaseerd op het werkelijke verbruik) en je betrokkenheid zal nog meer landen.

Voetjes op de grond

Mijn mede-blogger en collega was me weer even voor. Getuige zijn post van gisteren. Ook hij werd blijkbaar getroffen door de trend van 'doe maar gewoon' en 'degelijk'. De commercials van klaverblad verzekeringen zijn daar inderdaad een mooi voorbeeld van. En ook de informatie op hun website getuigt van oer-Hollandse degelijkheid. Ook zij begrijpen de Zeitgeist.


Wat dat betreft sluit dat ook aan bij de werkwijze die wij voorop staan, een werkwijze die wordt gekenmerkt door gebruik te maken van oude wijsheden, hergebruik van bewezen methoden, met oog voor nieuwe technieken en inzichten, maar altijd met beide voeten op de grond.

Gaat u in zee met ons dan ontmoet u een tweetal consultants, Carlo en Ruud, werkzaam bij QNH, die uitgaan van gedegen kennis, uw organisatie mobiliseren en overtuigd zijn van de meerwaarde van 'samen leren'. Wij stellen groei en verandering op basis van eigen kracht centraal. Wij geven en delen onze kennis en ervaring om samen te leren en te werken aan een prachtige en krachtige organisatie.
Daarbij gaan we uit van uw DNA en sluiten zo op een natuurlijke manier aan bij datgene waar u goed in bent. Want dat is de reden waardoor u groot bent geworden en uw boterham verdient.

Wellicht dat we voorop liepen toen we dit soort waarheden jaren geleden al verkondigden in onze aanpak. Of is het gewoonweg onze aard van 'gedegen nadenken en standvastig aan de slag'? Betrapt u ons op poespas dan horen we het graag.

De zegening van rampen en begrijpen van de Zeitgeist

"Onder druk wordt alles vloeibaar, urgentie zet aan tot verandering en crisis leidt tot nieuwe inzichten"

Stiekem zijn we met zn allen toch wel een beetje blij met de huidige crisis. In Nederland kunnen we best nog wel wat welvaart inleveren, uitgezonderd de echte minima, dus een paar procenten minder per maand zal niet echt pijn doen. Waar we vooral naar snakken is 'anders'. Niet terug naar de jaren '50. Maar wel een nieuw elan waarbij mens, natuur en degelijkheid weer centraal kunnen staan. Vanuit die optiek is een crisis of een ramp een zegening.

En dus een kans om als bedrijf marktaandeel te verwerven, nieuwe klanten te bedienen en bij te dragen aan de nieuwe tijdgeest. En zoals ieder nadeel zn voordeel hep, zo heeft ook de kerncentrale ramp van Fukushima positieve effecten.

Omdat (mn rondom Tokio, waar Stepco, eigenaar van o.a. de centrale van Fukushima, een monopolie heeft op elektriciteit-voorziening) een groot deel van de kernreactoren heeft afgeschakeld, en over is gegaan op fossiele brandstoffen, zijn de energieprijzen sterk gestegen.
Als reactie daarop hebben een groot aantal bedrijven warmtekrachtcentrales geïnstalleerd en is de verkoop van zonnepanelen het afgelopen jaar verdubbeld. Op deze manier ontlopen ze prijsstijgingen en ze zijn niet meer afhankelijk van het energienet.

Ergo ..... het loont dus om in het licht van een ramp nieuwe kansen te verkennen. Met de opgelaaide discussie rondom kernenergie in Europa en de mogelijkheden van decentrale opwekking en teruglevering aan het net, zijn de bedrijven aan zet die hierin kunnen voorzien. Grijp je kans en maak gebruik van deze Zeitgeist!

Wie nog geinteresseerd is in de succesfactoren voor dit soort projecten kan voor een tip 10 terecht bij duurzaamgebouwd.nl

bron: Elsevier. april, 2012.

Mag ik een stukje brie en een puntje roquefort? Zonder beleving graag.

"Gewoon" goede producten leveren is geen schande!

Trends en tegentrends. We hebben er weer eentje te pakken. Het feit dat alles een beleving moet zijn en de logische tegenhanger, "gewoon doen", die nu in opkomst lijkt. Weer een duidelijk voorbeeld dat er geen trend is die zonder tegentrend komt, hoe klein ook. Neem deze, we riepen het al eerder, dan ook vooral mee als je gaat kijken naar je strategie, mogelijke toekomstscenario's of businessmodel. Wij gebruiken daar ons ordeningsprincipe, Spectrum©, voor.

Spectrum©, ons ordeningsprincipe

Wie kent ze niet, spreuken als: "beleef het bij....", "deze unieke experience...", "waar kopen beleven wordt...", "een beleveniswereld vol inspiratie....". Het lijkt, of moeten we zeggen leek, de laatste tijd wel een schande als je gewoon en gespeend van poespas een goed product wilde leveren. Klaverblad Verzekeringen denkt daar, getuige hun recente spotjes, anders over en ik voorspel dat er meer gaan volgen. Lang niet alle consumenten hebben behoefte aan "een beleving" als ze iets gaan kopen, ze hebben allang besloten wat ze willen hebben of willen gewoon even snel een stukje brie en wat roquefort halen. Daar hoeft dan echt voor hen geen "magasin" (dat is Frans voor winkel) bij dat aandoet als een Frans plattelandswinkeltje inclusief een verkoper die eruit ziet alsof hij uit een film van Louis de Funès is komen lopen, "bonjour" zegt als je binnenkomt en je een glas rode Bourgogne in je handen drukt om samen met hem de laatste kaasrecepten door te nemen.

Een goed voorbeeld, al jaren trouwens, van gewoon goed zonder franje is de Baby-Dump. Het begint al bij de naam, niet echt een "beleving" toch? Hun locaties zijn ook niet bepaald "A1" en de winkels zelf zijn schoon en netjes, maar dat is het dan ook wel. Waar zit hun succes dan in? Simpel: goede spullen (ook van A-merken) tegen de laagste prijs en met een bijbehorende (goede) service.  Een bewuste keuze die bij hun opstart gemaakt is en waar men aan vast blijft houden. Dit pas overigens naadloos bij de rode peper: "Denk als easyJet!" die Ruud in een van zijn eerdere blogs aanhaalde.

Terwijl ik bovenstaande schreef bedacht ik me ook dat het niet bij alle bedrijven noodzakelijk is om je businessmodel continu om te gooien, een jaarlijkse screening of herijking is vaak voldoende - maar daarom niet minder waardevol!

Als dit concept zelfs lukt bij aankopen waar meer emotie (aankopen voor je baby, maar ook voor je uitvaart) en geld bij komt kijken dan een stukje Franse kaas, dan lijkt mij de weg zeer zeker vrij voor verkopers van eenvoudigere producten om eens lekker veel gewone, fratsloze formules te verzinnen waar juist de kwaliteit wel hoog is.

Het devies, om je klanten niet te verwarren, is overigens wel: "Practice what you preach". C1000 roept/riep altijd: "geen fratsen, dat scheelt" om vervolgens wel met een verzamelactie rondom profvoetballers te komen.