Hoe een storing tot een nieuw idee kan leiden; daten per telefoon

"En anders leg je gewoon de hoorn op de haak" 

We hebben het allemaal wel meegekregen. Vodafone heeft een tijdje geleden te kampen gehad met een grote storing ten gevolge van een brand. Allemaal erg vervelend, maar ik probeer er eens een positieve wending aan te geven door een onderdeel van de storing te gebruiken voor de datingindustrie. Durf aan de dag leggen en je laten inspireren door dingen die je hoort, leest of zelf meemaakt. Ook dat is onderdeel van hetgeen wij doen mét onze klanten.

Een onderdeel van de storing was dat mensen opeens iemand anders, een vaak volstrekt onbekende, aan de lijn kregen in plaats van hun partner, moeder, vrienden, werk, klanten, etc. Erg vervelend in het dagelijkse leven, maar voor een datingbureau zou dit leuk kunnen zijn. Als datingbureau zou je zomaar eens ervoor kunnen kiezen om een pool van bijvoorbeeld 25 mannen en 25 vrouwen uit te zoeken uit je bestand waartussen op de een of andere manier (kijkend naar hun profiel) een match is en deze vervolgens telefonisch te laten speeddaten. Mensen krijgen een nummer, bellen daarnaartoe en worden doorverbonden naar hun "date". Omwille van privacy en het willen bijhouden van metrieken geen rechtstreekse nummeruitwisseling in dit stadium.  

Er zijn een hoop voordelen (denk vanuit je kracht, hang in je bretels). Vooral voor verlegen types is een eerste contact via de telefoon laagdrempeliger dan een "echte" date, kost het minder tijd, kun je het vanuit je vertrouwde omgeving doen én leg je gewoon (natuurlijk na netjes af te ronden) de hoorn op de haak als je geen klik voelt.

Weer een voorbeeld van klein denken om, misschien wel,  groter te worden. Je kunt vaak met beperkte investeringen en een leuk idee ver komen. In onze workshops helpen we onze klanten graag bij het ontdekken van deze mogelijkheden door ze te helpen met het bepalen van hun eigen kracht om van daaruit verder te denken.

Lange neus maken

Analyse achteraf kan nu al beginnen! Da's natuurlijk makkelijk praten, maar zo snel werkt het nu eenmaal. En daarom bij deze een korte analyse over Facebook.

Ik heb al een aantal keren geschreven over de kwetsbare plekken van Facebook. Niet voor niks ben ik van de generatie die de eerste internetbubble heeft meegemaakt. En het lijkt erop alsof de afkalving van Facebook doorzet. Laats trok General Motors zich al geleidelijk terug door de advertenties te verminderen. Een eerste belangrijke early-warning. Nu lijkt het erop alsof dit het begin van het einde zal worden.
Vandaag verschenen al de eerste berichten over de tegenvallende winstgevendheid van Facebook. Dit naar aanleiding van een onderzoek naar de beurskoersen. En wat blijkt ..... de mobiele variant van Facebook levert minder inkomsten op van adverteerders. En laat nu net deze variant de meest populaire worden (of wellicht al zijn). En laat Facebook op dat punt nu net niet zo goed te zijn.
Kortom, einde Facebook. Nieuwe kansen voor ??, Whatsapp wellicht? Laten we Whatsapp omtoveren tot een mobiele variant van Facebook.

Deze laatste techniek gebruiken we vaak om bedrijven te innoveren: ga in de schoenen van de concurrent staan of vraag je af wat voor enge ziekte je jouw concurrent toewenst. Niet lief, maar wel goed om zelf aan de bal te blijven.
Tot zover mijn analyse achteraf. Wellicht goed om deze analyse te bewaren zodat ik ooit kan zeggen "zie je wel, ik zei het toch".
Hoewel ik liever niet een lange neus maak.

We gaan op vakantie! Naar Europese leisureregio nummer 1: Limburg!

"Ga in je bretels hangen!"

Onlangs bleek uit onderzoek dat liefst 5 Limburgse steden in de Nederlandse top-10 voor steden met langdurig werklozen staan.
Nu kunnen we dat wel als Nederlanders en Limburgers onderkennen en accepteren, maar zo gaat het natuurlijk nooit beter worden.
Net zoals wij onze klanten adviseren om "in de bretels te gaan hangen", ga uit van je eigen kracht, zo adviseren wij dat ook aan bestuurders, ondernemers en bewoners van Limburg.

Er zijn al enkele goede voorbeelden van ondernemers die vanuit hun sterke punten durven te denken. Als dit het algehele gedachtengoed kan worden voorzie ik een mooie toekomst waar (Zuid-)Limburg echt de "bright site of life" is en we weer een economisch sterke regio worden. Nu alleen niet op het gebied van mijnbouw en industrie, maar op het gebied van toerisme.

De kracht van Limburg is haar natuur, de vele wandel- en fietsroutes, langlaufen in de winter en de gunstige ligging ten opzichte meerdere mooie steden en dorpen. De afgelopen jaren zijn daar GaiaZoo, het Industrion, Mondo-verde, Snowworld, het Sport en Leisure Park, het Nederlands mijnmuseum, Mosaqua, de grotten in Valkenburg, etc. bijgekomen ofwel sterk gerenoveerd.

Bovendien zien we in economisch lastigere tijden dat vakantietripjes korter worden en dichter bij huis worden genoten. Getuige het bovenstaande onderzoek zijn er werkzoekenden genoeg, dus het vinden van personeel kan en mag geen probleem zijn.

De volgende stap is een topattractiepark dat de krachten van Limburg optimaal benut en een echte aantrekkingskracht gaat vormen. De Gelissen Group, bekend van Toverland, is hiermee al volop bezig en als we de eerste tekenen en het enthousiasme van hun directeur mogen geloven dan gaat het een spectaculaire impuls voor de (Eu)regio worden. Zaak is dat de politiek ten aanzien van infrastructuur, subsidies (voor o.a. omscholing werklozen) en expertise ook de juiste beslissingen maakt en uitgaat van de kracht van de regio.

Onderdeel van onze methode(s) is een confrontatiematrix. Als we Limburg en haar (bovengenoemde) mogelijkheden daarop plotten ziet de toekomst er ineens een stuk rooskleuriger uit. Ga je een stapje verder en wil je een beter beeld van wat de toekomst(en) zouden kunnen zijn? Dan kunnen we met een workshop scenarioplanning (minimaal) een viertal toekomstscenario's neerzetten waar je als politiek, bestuur of burger vervolgens je strategie naar kunt vormen.

Nog 1 jaartje en Facebook bestaat niet meer

Facebook zou zomaar tenonder kunnen gaan aan een 'vind-ik-niet-leuk-knop'. In een eerdere post schreef ik daar al over. Niet om stoere verhalen te willen schrijven, maar om aan te geven hoe fragiel het succes van een onderneming kan zijn en waakzaamheid altijd is geboden. Niet voor niets richten wij bij de bedrijven, die wij ondersteunen bij strategievorming, het strategieproces zodanig in dat het beoordelen van zogenaamde early-warning signals een gewoonte wordt.

Door stelselmatig de wereld, de media en gebeurtenissen in de gaten te houden, kun je als bedrijf anticiperen op nieuwe kansen, maar ook bedreigingen eerder traceren en gepaste tegenacties ondernemen.
Bij deze een voorbeeld van een early-warning signal zoals dat juist langs komt op nu.nl, en waar medewerkers van Facebook zomaar zenuwachtig van kunnen worden. Autofabrikant General Motors stopt namelijk met adverteren op Facebook. Het zou zomaar een voorbode van een trend kunnen zijn.

Uitdaging voor Facebook zal zijn om nu al na te denken over vernieuwingen die tegenvallende reclame-inkomsten kunnen opvangen. Zou Marc ook werken met the Business Model Canvas? Wij maken er in onze adviespraktijk regelmatig gebruik van en onze klanten waarderen dat. Laten we hopen dat Marc dat ook doet. Zodat Facebook niet de zoveelste internet-zeepbel wordt.

"Ophalen? Nee, dank u. Ik breng mijn auto graag zelf en wacht er ook nog op."

Van verspilde ochtenden naar een nuttige ervaring van een hele dag.

Wederom een voorbeeld hoe combineren tot innovatie en businessmodelaanpassingen kan leiden. Daarbij helemaal kijkend naar de huidige tijdgeest en trends in ogenschouw nemende die niet direct op de eigen sector van toepassing zijn.

 Iedereen die een auto heeft kent het wel. Afspraken maken voor kleine en grote beurten, vakantiechecks, terugroepacties, soms de APK, dan ook nog tweemaal jaarlijks de bandenwissel en niet te vergeten het schoonmaken (niet ieders hobby). Sommigen zijn onfortuinlijk en moeten ook nog langs de schadehersteller of er moet een ruitje worden vervangen.

Er zijn tegenwoordig veel alternatieven, daarvan ben ik me bewust. Vele bedrijven in de automotive sector halen je auto op en brengen hem weer terug, ze brengen je naar je werk, repareren ter plekke, etc. etc. Is dat echter wel nodig, aangenaam en milieuvriendelijk? Is het geen beter idee om bovenstaande disciplines te bundelen en de dag ook nog eens nuttig te maken als het op werken aankomt.

Ik illustreer even hoe het eruit zou kunnen zien. Mijn auto is nu een dik jaar oud, heeft bijna 30.000 km gelopen (tijd voor een beurt), in onze wijk bouwden ze onlangs huizen bij (modder), onze hond gaat regelmatig mee (haren en stof in t interieur) en de winterbanden zitten er nog onder. Bovendien stel ik voor mijn werk en uit interesse wel prijs op de mogelijkheid om te kunnen netwerken en om flexibel te zijn in mijn werkplek.

Eerst bel ik even met de "one-stop auto shop" om  een afspraak te maken voor de 30.000 kilometerbeurt. Dat moest immers volgens de boordcomputer. Dezelfde telefoniste kan me echter ook vertellen dan mijn banden gewisseld moeten worden en vraagt me meteen of er enige vorm van schade is. Schoonmaken is standaard. De garage bespaart namelijk veel tijd doordat ik in hun pand ga werken en niet meer gebracht/gehaald hoef te worden. Vervolgens krijg ik de keuze voor een aantal data waarop ik langs kan komen. Niet alleen de planning voor de verschillende disciplines in de "one-stop auto shop" checkt men, maar ook of er een werkplek voor me beschikbaar is. Ik heb zelf allang de "netwerkapp" van het bedrijf bij de hand en zie dat een aantal interessante mensen en een oud-collega hun auto op 1 juni brengen (de keuze om dit aan te geven is uiteraard vrij). Aangezien de telefoniste me die datum o.a. ook voorlegt is de keuze gauw gemaakt. Bovendien spreek ik met een collega af dat hij  iets eerder naar huis vertrekt (hij komt toch praktisch langs de garage) en even stopt om nog even een half uurtje te overleggen. De werkplekken zijn overigens gesitueerd op een prominente plek tussen alle nieuwe modellen van het merk/de merken waar je te gast bent. U snapt wel waarom.   

 

Een ander voordeel dat me te binnen schiet terwijl ik dit schrijf is dat als de monteur bijzonderheden mocht vinden hij me die meteen kan laten zien en ik de keuze kan maken om het onderdeel alvast te vervangen of, indien niet noodzakelijk, daarmee wil wachten. 

Tevens werkt bovenstaand idee samenwerking tussen dealers, bandenbedrijven, schadeherstellers, autopoetsers, etc. in de hand. Wellicht een impuls voor de sector die het momenteel toch erg moeilijk heeft.

We zien uit dit voorbeeld wederom dat het helemaal niet zo moeilijk hoeft te zijn om tot vernieuwingen in je (hier zelfs meerdere) businessmodel te komen. Bestaande zaken combineren (automotive disciplines + een soort seats2meet in de garage met een eenvoudige app ernaast), een efficiënte planning hanteren, vriendelijkheid/oplettendheid van de telefoniste en appeleren aan "het nieuwe werken" maken dat je al een heel eind bent.

Minder productief

Op zoek naar een titel voor deze post kies ik maar eens voor iets wat saai is, maar wellicht de aandacht trekt. Dat is immers ook een uitdaging van bloggen, aandacht trekken. De post had net zo goed als titel 'Meer productief' kunnen hebben. En dan was het even vaak gelezen. Maar goed, terug naar de reden van mijn post. Namelijk het nieuwe werken.

Zelf heb ik als consultant veel kantoorpanden en andere werkplekken gezien, beleefd en ervaren. Sommige een crime, andere de hemel op aarde en veel van een middelmatig saai niveau. Niet altijd een pretje en het is dan vaak de kunst om zelf het maximale eruit te halen. Zo schreef mijn mede-blogger Carlo al eens een keer over de doodsteek voor de creativiteit die door het flexibele werkplekconcept wordt veroorzaakt. In het licht van die opmerking wil ik u het oordeel, over dit concept, van Architectuurhistoricus Vincent van Rossem niet onthouden. In een interview met Liesbeth Wytzes uit hij niet alleen zijn mening over architectuur, maar rept hij ook over zijn werkplek.

Ziehier zijn mening: " ..... het is ook fijn om even weg te zijn van kantoor, een open ruimte. Ik ben nooit alleen, dat is een permanente druk. Ik zit dus in een stiltehok, al mag dat eigenlijk niet. Ik doe het gewoon toch. Maar dat hok heeft een glazen wand waar allemaal mensen langslopen. Dat geeft enorm veel onrust. Werkgevers onderschatten dat. Die denken, een werkplek kost 60.000 euro, dus maken we er flexplekken van. Maar het nadeel is dat je personeel minder productief is."

Mijn mening? Ik herken zijn beoordeling wel. In het innovatieve kantoorconcept is weinig ruimte voor individuele wensen en daarmee worden grote groepen mensen gedreven tot iets waar ze niet geschikt voor zijn. En zo kan innovatie zomaar contraproductief werken.

Bron: Elsevier magazine, mei 2012.

Innoveren is "hot", wereldspelers gaan voor gróót....dat is echter geen noodzaak!

Groot (ge)worden door klein te innoveren.

Afgelopen week werd ik tijdens een korte vakantie op de luchthaven meer dan ooit geconfronteerd met het feit dat innovatie wereldwijd "hot" is. Vanaf de incheckbalie tot aan de gate trakteren de meest uiteenlopende bedrijven op gigantische adverteeroppervlaktes de langslopende reiziger op allerlei spreuken die met innovatie te maken hebben. De adverteerders, wie kan zulke ruimtes immers enkel betalen, zijn zonder enige uitzondering wereldspelers in hun markt.

Innovatie wordt door bovenstaande bedrijven dan ook steevast neergezet als groot, mega, baanbrekend, nooit eerder vertoond, etcetera. Dit hoeft echter niet. Kleine nieuwigheden of combinaties van bestaande zaken kunnen minstens zo effectief zijn, hebben een veel kortere ontwikkeltijd en kunnen op termijn ook tot grote dingen leiden. Bovendien kunnen kleinere (maar zeker ook de groten), vaak minder gefortuneerde ondernemingen op deze manier ook slagvaardig innoveren omdat de kosten niet hoog hoeven te zijn.

Een aantal inspirerende voorbeelden van kleine innovaties die (wellicht) de sleutel tot succes zijn kunnen jullie al teruglezen in vele, eerder verschenen, posts. Ik heb weer een paar nieuwe voorbeelden die aangeven hoe eenvoudig innoveren kan zijn, als je maar klein durft te denken.

Op de foto is het interieur van een luxueus Indiaas getint restaurant in Dubai te zien (Restaurant Nina). Het omcirkelde poefje is de innovatie die men hier heeft doorgevoerd. Het poefje is namelijk bedoeld voor de ober of serveerster om op plaats te nemen terwijl je je bestelling doorgeeft. Geen ongemakkelijk omhoogkijken tegen de kin van de ober meer dus. Met dank aan de recent gelanceerde zender 24Kitchen overigens, daar liet men dit idee zien. Overigens ben ik dit idee ook zelf ook al eens bij een grote verzekeraar in Tilburg tegengekomen in hun kantooromgeving. Het betrof hier een klein krukje i.p.v. een poefje, maar het idee blijft gelijk. Ideaal om korte gesprekjes, waarbij normaliter altijd 1 persoon ongemakkelijk op je bureau leunt, zit of hangt, te voeren.

Een andere kleine innovatie die vooral bedoeld is om wachttijden in te korten en tegelijkertijd "fraude" te voorkomen kwam ik tegen op Tenerife. Een eigenaar van 2 bekende parken (Loro Parque en Siam Park) geeft klanten de gelegenheid om bij bezoek aan park a een kaartje voor park b (en vice versa) te kopen tegen gereduceerd tarief. De kaartjes zijn echter niet tussen personen uitwisselbaar en daarom scant men bij aanschaf je vingerafdruk. Als je vervolgens naar binnen wilt in het 2e park leg je je wijsvinger op een glasplaatje en kan men nagaan of je inderdaad rechtmatig gebruik kunt maken van het "combikaartje". Geen afgifte van persoongegevens, geen id/paspoort meenemen (met risico op kwijtraken) naar de parken, snelle doorstroom en, voor de uitbater, de zekerheid dat kaartjes niet "onder de prijs" in omloop komen. De it-matige kant is overigens simpel, men werkt het bestand met vingerafdrukken 's nachts bij. De kans dat je beide parken op dezelfde dag bezoekt is door de ligging ten opzichte van elkaar namelijk vrij klein.

Het derde, tevens laatste voorbeeld, in deze post betreft een (nieuwe) verpakkingswijze voor schoenen van Puma. Op zoek naar een paar gympen trok deze bijzondere verpakkingswijze mijn aandacht. Draagtasje en schoenendoos in één. Een pré is ook de uitleg op de verpakking, zo weet je tenminste waarom men voor deze verpakkingswijze heeft gekozen. Ook hier geldt weer dat het geen "rocket science" is. De kracht zit hem in de simpelheid.

De genoemde voorbeelden geven eens te meer aan dat je vaak op kleine wijze je product net dat beetje extra kunt geven waaruit blijkt dat er, nog beter dan bij je concurrenten, over is nagedacht. De immer kritischer wordende consument zal dit vaak waarderen en dus vaker voor ondernemingen kiezen die vanuit hun kracht durven te denken en middels kleine innovaties groot willen én kunnen worden. Hier leggen we tijdens onze sessies met klanten dan ook duidelijk de nadruk op. 

Plaatjes draaien

Kent u nog het gevoel dat hoorde bij plaatjes draaien? Je trok een grote platenhoes uit de kast, legde de LP op de platenspeler, startte hem, voorzichtig de naald boven de groef en daarna dj spelen. Zonder in nostalgie te vervallen zie ik trends opduiken die de nieuwerwetse platenzaak weer kansen biedt.

Recent verscheen een verslag van Records Day op nu.nl, waarin wordt geschets welke kansen er liggen voor platenzaken. En in het blad Zuiderlucht schetsen Paul Smeets (van de gelijknamige zaak in Heerlen) en Geert Driessen, samen met Leo Hagens eigenaar van de CD-winkel Sounds in Venlo hoe zij aan de weg timmeren.
Het beeld dat ontstaat is er èèn van beleving, passie, vakmanschap en extra service. En dat is precies wat wij ook adviseren aan veel andere retailers. Dat illegale downloads, webshops, Itunes en Spotify de omzet hebben onthoofd ontkennen we niet. Maar er is wel degelijk ruimte voor een platenzaak nieuwe stijl. En die nieuwe stijl is er èèn van nieuwe combinaties. Een platenzaak kan een verzamelplaats zijn voor muziekliefhebbers. Niet van muziek-consumers, maar van verzamelaars en sfeerzoekers. Klanten die zoeken naar een extra beleving. En een platenzaak kan ook gedijen door de muren van de winkel te verlaten, bij te bouwen en andere openingstijden te kiezen.

Laat ik eens de platenzaak, of moet ik zeggen muziekzaak, anno 2012 in de steigers zetten. De platenzaak van vandaag ligt in het uitgangscentrum van een stad. Is open als de cafe's open zijn en promoot samen met de dancings nieuwe muziek die in de nachtelijke uren (met korting) te koop is. Wat je net hebt gehoord toen je op de dansvloer stond, kun je meteen kopen in de platenzaak. En omdat mensen verzamelaars en hebberig zijn, verkoop je een beperkt aantal vinyl-platen van eigentijdse muziek, met daaraan gekoppeld een boek en een DVD van de optredens van de betreffende artiest.
Weer andere bands treden op in de ruimte die direct aan het naastgelegen muziekcafe grenst, een ruimte die gedeeld wordt om in de platenzaak optredens te verzorgen. En om het helemaal mooi te maken, is de plaatselijke muziekschool in dezelfde ruimte gevestigd. Zodat muzikanten ter plekke les kunnen krijgen, bladmuziek of een nieuw instrument kunnen kopen en zelfs een eigen cd kunnen opnemen. Dat alles in een samenwerkingsconcept van diverse ondernemers, vrijwilligers en muziekfans.
Want dat is de toekomst van platenzaken, boekenwinkels, musea, kunsthandels en gelijksoortige zaken die in essentie cultuurdragers zijn. Combineren, vorm geven, educatie, ontmoeten, beleven, ontdekken en leren. Dat zijn de kernwoorden van deze branche.

Dus snel aan de slag, verbouwen, samenwerken, nieuwe verkoopkanalen mobileren, open in de avonduren en de wanden met LP-hoezen bekleden. Werk aan de winkel om te laten zien dat anno 2012 fysieke muziekdragers nog toekomst hebben.