Verspilling wortelt in traditie

Vandaag en gisteren werd ik op het hockeyveld, ja alweer hockey :-), geconfronteerd met lege velden. Herkenbaar? Ook wel eens gezien bij voetbalvelden? Ik wel. Feit is dat speelvelden voor bijna 80% van de tijd leeg liggen. Ga maar na. Per doordeweekse dag wordt er getraind van (circa) 18.00 uur tot (circa) 22.00 uur, 4 uur dus. Op een dag van 24 uur is dat 1/6 deel. In iets mindere mate vind dat plaats in de weekenden. Op zaterdag volle bak met jeugdteams. Op zondag met een beetje geluk een paar veteranen en het eerste team. Bij uitwedstrijden loop je nog eens kans dat er helemaal niemand is. En dat alles doordat iedereen traditioneel blijft denken. We willen immers met zn allen op traditionele tijden trainen en spelen.

Nou ..... en wat gaan we daaraan doen? Aan deze kapitaalverspilling van leegstaande velden? Helemaal niks! Das knap.
Waar heel werkend nederland gewend is om 7x24uur te denken. Flexibel werken zonder vaste werkplek is ingevoerd en de vluchtstrook af en toe wordt ingezet als extra rijbaan, blijven we op de sportvelden lekker ouderwets denken. Zo leidt het traditioneel denken, traditie, tot verspilling, leegstaande velden. Dan vertel me maar de oplossing hoor ik je al roepen.
Komt ie.

Op iedere drie velden gaan we er 1 schrappen. Besparing? Ongeveer een half miljoen euro. Dat is heel veel geld.
De verhoogde veldbezetting vangen we simpel op door:
- Trainingen te laten beginnen om 16.00 uur. Heel makkelijk te realiseren. Je zorgt dat het clubhuis open is, er iemand aanwezig is, leden huiswerk kunnen maken en een gezonde maaltijd kunnen nuttigen. Een soort buitenschoolse opvang. Kinderen zijn al langer gewend om flexibel te leven en maken wel na (ipv voor) het sporten huiswerk.
- Omdat het buitenschoolse opvang idee ingeburgerd is, zijn ouders (leden) best bereid een hogere contributie te betalen omdat de club professionele trainers voor de groep zet.
- Competitie in het weekend? Niet meer alle jeugdgroepen op zaterdag maar meer flexibiliteit door als regel in te voeren dat een wedstrijd in het weekend mag worden gespeeld.
- Iedere week twee keer trainen? Wie heeft dat verzonnen? Organiseer clinics in vakanties, geef eens een masterclass, kruip eens wat vaker met het team achter een whiteboard om tactiek uit te leggen. Kijk op youtube naar instructiefilmpjes en organiseer eens een drill-training (een drill training is een training waarbij heel veel spelers een basistechniek een uur lang uitentreure leren).

Ik zie opeens dat het 19.00 uur is, zondagavond. Snel omkleden, bijna vergeten dat ik vanavond een training heb. We gaan met zn allen shielden en flatsen.

Campingbieb in Velsen

Wel eens op de camping gestaan? En heb je daar de campingbieb ontdekt? Ergens bij de receptie staat er meestal een grote boekenkast waar gasten hun gelezen boeken achterlaten, jij jouw boek achterlaat en met andermans boek onder de arm weer naar het zwembad loopt. En ook in hotels kom ik ze tegen. Niks nieuws, niet spannend en makkelijk. In een andere context heb ik wel eens geschreven over het nieuwe denken over bezit. Niet het bezit van een boek (of auto of vul maar in) is belangrijk, maar toegang hebben tot is belangrijker geworden. In essentie is dat ook de functie van een bibliotheek.
Maar wat doe je als er in jouw dorp, wijk of stad geen bieb meer is? Nou, gewoon innoveren.



Want innoveren is niet zo moeilijk. Je neemt oude ingrediënten, mixt ze door elkaar, voegt er nieuwe ingrediënten aan toe en klaar is kees. Want dat is precies wat de antikraakbibliotheek in Velsen doet. Ze maken gebruik van een leegstand pand, nemen oude kistjes als kasten en laten de mensen uit de wijk zelf de schappen vullen. Koppel er nog andere maatschappelijke instanties aan vast en je hebt weer iets nieuws. Ideaal vanuit de nieuwe gedachte van burgerkracht en -participatie.
Voor Den Haag een ideaal initiatief. Het laat immers zien dat bezuinigingen ook zo een voordeel hebben. Mensen worden creatief, komen zelf in actie en voor je het weet wordt er weer iets nieuws geboren.

De wijze lessen? Innovatie heeft niet altijd met techniek te maken, minder geld betekent soms meer winst en oude voorbeelden, de campingbieb, in een nieuw jasje zijn zo gek nog niet, ruilhandel heeft nieuwe toekomst, hergebruik is nuttig en onder druk (minder geld) worden zaken weer vloeibaar. Heb jij nog een Arendsoog thuis in de kast? Snel gaan ruilen tegen Pinkeltje.

Vroegtijdige waarschuwingen met Snapchat

Ik heb geluk. Mijn dochters zijn wandelende informatiebronnen. Ze zijn zelfs wandelende-early-warning-signals. Zelf weten ze dat niet, anders zouden ze zeggen OMG, Pap, doe ff normaal. Het mooiste bewijs was een ontmoeting met een meidenteam, alweer op de hockeyclub, waar werd gezegd 'Dat is de vader van Imke van Instagram'. Dus niet 'dat is de vader van Imke van Facebook'. En al helemaal niet 'Dat is de vader van Imke'

Maar wat vandaag op nu.nl staat, nl. dat tieners in Nederland massaal Facebook verlaten, wist ik dus al meer dan een jaar. Door gewoonweg naar het smartphone gebruik van mijn dochters te kijken. Snapchat, dat is in. En haalt zelfs Instagram in. Niet voor niks kocht Facebook al eerder Instagram. En wil Facebook, net als Google, Snapchat overnemen. Allemaal early-warning-signals.

Welnu. En wat heeft u daar dan aan? Niks? Mis! Waarschuwingssignalen zijn er om te herkennen en actief op te reageren. Vergelijk het met een pijntje aan de knie na het hardlopen. Je moet er iets mee doen. In de praktijk vergeten organisaties echter een mechanisme voor het herkennen en adapteren van signalen in te richten. Wij attenderen organisaties daarop, richten het proces in en wijzen samen medewerkers aan die er zorg voor dragen. Voor ons vormt het een logisch onderdeel van de permanente strategische dialoog. Door gewoonweg als medewerker, directeur, manager, koffiejuffrouw of portier om je heen te kijken, de krant te lezen, de Margriet te lezen of de Panorama open te slaan kom je veel aan de weet.

Kortom. Schaf een leesmap aan, kijk naar je zoon of dochter, schuif om 8 uur aan bij het journaal. Vraag je af wat DWDD heeft te melden en ga er actief mee aan de slag binnen je organisatie. Zodat je niet, net als Facebook, over een paar jaar niet meer bestaat. Bedenk ik me opeens dat ik nog snapchat op mn smartphone moet zetten.

Creëren doe je samen. Een voorbeeld in optima forma.

Dat creativiteit en innovatie zelden solo-exercities zijn is bij de meesten wel bekend, maar onderstaand voorbeeld van hoe je als bedrijf kunt bouwen op je achterban om je van creatieve inbreng te voorzien wilde ik jullie niet onthouden.

 

Threadless.com, hoe werkt het?
Je kunt zelf een ontwerp voor een t-shirt, telefoonhoesje, hoedje, etc. uploaden naar hun website. Vervolgens bekijken medewerkers van Threadless of je ontwerp binnen de kaders is en niet als kwetsend of iets dergelijks kan worden ervaren. Komt je ontwerp door deze screening dan gaat het 7 dagen online om beoordeeld te worden door de bezoekers van de Threadless-website. De winnaars, dus de ontwerpen met de hoogste score, krijgen een geldprijs en ontvangen royalties over de verkoop van alle artikelen met hun ontwerp erop. Want dát is het mooiste. Je ontwerp wordt daadwerkelijk in productie genomen.

 

Waar snijdt het mes?
Nou, aan heel veel kanten. Allereerst heeft Threadless geen ontwerpers daadwerkelijk in dienst – geen salariskosten dus - Ze hebben er immers letterlijk vele duizenden die hen gratis van vele ontwerpen voorzien. Alleen voor ontwerpen die daadwerkelijk in productie gaan betalen ze.  Daarnaast is een ontwerp al populair voordat het in productie gaat. Het is immers al getoetst door een behoorlijke groep mensen en van die mensen hoeft maar een fractie daadwerkelijk een artikel te kopen met het desbetreffende ontwerp om in ieder geval uit de kosten te komen. Wat ook niet te onderschatten valt is de grote mogelijkheid die dit platform biedt voor kunstenaars en ontwerpers om hun werk te etaleren. Zeker in het geval van beginnende kunstenaars zijn er weinig makkelijkere manieren om “werk” te laten beoordelen door een dergelijk groot publiek (800.000 op Facebook en 2,2 miljoen op Twitter). Als laatste bevordert en faciliteert Threadless samenwerking tussen ontwerpers middels fora.

Dus?

Wat leert ons dit voorbeeld. Als je als bedrijf open durft te staan voor inbreng van je achterban, klanten en critici dan kan dit je helpen om vooruit te komen. Denk dan niet meteen aan miljoenen volgers op twitter, maar schrijf als dorpsbakker eens een wedstrijd onder je klanten uit om een nieuw brood te bedenken. Je zult zien dat de betrokkenheid toeneemt en je klanten zich nog meer gewaardeerd voelen.

Een auto is geen auto, maar dat wisten we al.

Vanochtend nipte ik aan mijn kopje koffie op de Hockeyclub. Hockeyclub Nova om precies te zijn, in Heerlen. En daar raakte ik in gesprek met de eigenaar van Kozole Checkstar, Peter Bohutnik. Nu kende ik Kozole al jarenlang als dealer van Fiat en Alfa Romeo. Maar niet als een onderhoudsbedrijf voor auto's. U raadt het al, tijd om deze meneer eens even aan de tand te voelen over zijn visie op auto's en het onderhoud daarvan.

Een van de eerste uitspraken van Peter luidde 'de beste innovaties komen niet uit de branche maar komen van buiten af'. Ik spitste mijn oren, want dat dat zo is tonen diverse studies over innovatie wel aan. Niet voor niks wordt de auto van de toekomst gemaakt door Google en Intel. Vervolgens vertelde hij me in welke niche hij was ingestapt. Volgens mij geen bedrijfsgeheim, dus ik teken het bij deze met een gerust hart op. Hij vult het gat op tussen de merkdealer en de low-profile standaard dorpsgarage. Waar de merkdealer pocht met kennis over het merk en het bezit van gespecialiseerde apparatuur en de dorpsgarage zich alleen maar waagt aan eenvoudige wat oudere auto's, focust Checkstar zich op het tussenliggende segment. Gekoppeld aan een andere attitude van de monteur en de juiste inzet van informatie. En op dat punt komt het statement 'een auto is geen auto' om de hoek kijken.

Waar de old-school monteur nog gewend is om op basis van visuele controle en ervaring het (vermeende) defecte onderdeel snel te vervangen door een nieuw onderdeel, wordt van de monteurs van Checkstar verwacht dat ze systematisch, met hulp van de juiste analyse-apparatuur, langs een beslisboom, komen tot een juiste diagnose. Dat vereist in de praktijk een ander denkpatroon en dwingt de monteur om de engelse sleutel in de gereedschapkist te laten. Op deze manier is een automonteur meer een computerexpert dan een auto-expert. Voeg daar een geavanceerd informatie-systeem aan toe en je hebt de monteur van de toekomst. En daarmee een state-of-the-art onderhoudsbedrijf
Al met al een lekker en leerzaam bakje koffie met als boodschap anders kijken en anders doen. Innovatie ligt voor het oprapen. En ook in barre tijden kun je dus in een branche waar het slecht vertoeven is toch nog kansen maken en pakken.
Strategiewerkt wenst het team van Kozole Checkstar veel succes met het beheren en repareren van rijdende computers.Dan nog 1 vraag voor Peter en zijn team. Openingstijden, hoe zit het daarmee? Ik wil na 18.uur en in het weekend mn rijdende X-box laten onderhouden. Hebben we dan nog een innovatie te pakken? Anders kijken en anders doen, imiteer een supermarkt.