Top of flop in de dop (of cup)?

Nestlé gaat het ook in Nederland proberen met de Special.T

Nestlé gaat het proberen met een "Nespresso voor thee" ofwel de Special.T. Waar men met Nespresso voor de "celeb-clubmember-Clooney"-aanpak gaat, gaat men met de Special.T voor een vooral lieflijk imago met sprookjesachtige sfeer. Zijn theedrinkers dan zulke "zwevers"? Drink je koffie óf thee? Is het een apparaat speciaal voor vrouwen?

Alle bovenstaande factoren buiten beschouwing latende vraag ik me in zijn algemeenheid af of het zinvol is om met  een product als de Special.T op de markt te komen. Natuurlijk, het succes van Nespresso en Dolce Gusto zou mij ook inspireren om verder te kijken dan koffie, er is mijns inziens echter 1 grote "maar".

Koffie drinken was al een tijdje in opkomst, koffiebarretjes schoten en schieten als paddestoelen uit de grond, barista's zijn hip en het feit dat het "bakje troost" al jaren onderdeel is van onze cultuur zal wellicht ook helpen. Bij thee is dit volgens mij een ander verhaal. Want nu zal het product (Special.T) het grotendeels alleen moeten rooien. Ja, de "high tea" is in, maar daar hoort juist de beleving van theeblaadjes, verse muntthee en "infusions" bij. Geen cupje dus. Bovendien is de beleving die we bij koffie thuis vaak missen en niet zo makkelijk kunnen creeëren (of je moet een kleine €1000,- over hebben voor een "echte" koffiemachine) bij thee veel makkelijker te bewerkstelligen. Thee, munt, zakjes en vast nog meer varianten zijn prima te koop in de supermarkt en zonder dure apparaten prima thuis te maken. Bovendien is het ook nog eens goedkoop.

Het feit dat Nestlé het nu pas in Nederland gaat proberen is misschien al een teken aan de wand. Het product is er namelijk al sinds 2010 (in Frankrijk en Zwitserland). Heeft men bij Nestlé wellicht dezelfde overwegingen gemaakt als ik nu doe en heeft men er desondanks toch voor gekozen om de "gok" te nemen? Of is hun businessmodel dermate risicovrij (alleen online kanaal, geen winkels) dat het niet eens een gok meer is?

De tijd zal het leren en het zou zomaar eens zo kunnen zijn dat de voortekenen eens een keertje niet kloppen.
Het is echter nooit slecht om als ondernemer zorgvuldig naar je businessmodel te kijken en om nieuwe ideeën goed te toetsen aan de werkelijkheid. Het feit dat je dit doet is misschien nog wel belangrijker dan de uiteindelijke keuzes die je maakt. Deze zijn dan namelijk in ieder geval weloverwogen tot stand gekomen.

Krokante kip is ook innovatie

Innovatie? Een tover- en modewoord? Geen woord zo vaak gebruikt door de goegemeente als innovatie. De ontdekking van het vuur, de uitvinding van het wiel, kaas laten rijpen, bakstenen, boekdrukkunst, telegrafie, magnetrons en raketten naar de maan. De mensheid bestaat bij de gratie van innovatie. Daarom pleiten wij bij veel van onze klanten voor de vrijdagmiddag-innovatie.

Hapje en een drankje. Lekker hangen, stropdas los. Weg met de hiërarchie. De innovatieleider scherpt de degens, zijn assistent met de videocamera in de aanslag ......
Iedere week mag 1 medewerker een voorwerp in de kring gooien, met de verplichting om pas naar huis te gaan als er 1 innovatief uitvoerbaar idee ontstaat.
Vorige week ontving ik een bericht van een supermarkt keten waar de vrijdagmiddag-innovatie-borrel het volgende heeft opgeleverd 'een recept-etiket'

U kent het wellicht. Je begint met koken en vraagt je af hoe je het stuk vlees smaakvol en gaar naast de aardappelen op het bord krijgt. Je kijkt op het etiket en gooit het stuk vlees op de gok in een klodder boter en hoopt dat het resultaat naar tevredenheid van de disgenoten kan worden gegeten. Innovatie? Druk een recept (bereidingswijze) af op het etiket. Plaats genoeg, een tevreden klant, bereidwillig om meer aankopen te doen. Omzet omhoog, imago in de lift en dat alles zonder extra kosten, moeite of risico.

Wanneer start u met de innovatie-borrel? Hapje en drankje, collega's leren kennen, teambuilding, meer omzet en ook volgende maand nog succesvol in business.
Hmmm, lekker, krokante kipschnitzel.

Wat was ook alweer de bedoeling?

Het doel van de organisatie, de missie. Waarom doen we dit? Wie heeft deze vreemde regel bedacht? Onze kernkwaliteiten? Tja, ...... ik weet het niet meer!
Herkenbaar? Vaak wel. Afgelopen week mocht ik voor managementboek.nl een recensie schrijven over het boek Verdraaide organisaties - terug naar de bedoeling, van Wouter Hart.

In het boek gaat het over organisaties die succesvol zijn omdat ze de zaken eenvoudig houden en dicht bij de menselijke natuur blijven. Zij stellen zich continu de vraag "wat is ook alweer de bedoeling?" Geraakt door deze essentie stuitte ik op een artikel over misdaadcijfers in New York (NRC, zaterdag 5 januari, door Guus Valk).
Geïllustreerd door een grafiek (vanaf de jaren 60) toont deze een afname van moorden. In het nieuws afgelopen week omdat er zelfs op een dag geen enkele moord plaats vond, een unicum.

De mythes? Zero Tolerance en strenger straffen. Beiden nl. niet waar, volgens een onderzoek door hoogleraar criminologie Franklin Zimring (Berkley). New York ging, bijvoorbeeld, zelfs milder straffen. Rudy Giuliani, burgemeester van 1994 tot 2002, speelde de zero tolerance kaart. Een andere mythe, werkeloosheid en ethnisch geweld werden in het onderzoek ook ontzenuwd. Wat was er dan wel aan de hand?

Heel simpel, de politie, voerde een beleid om misdaad te voorkomen. Terug naar de bedoeling, to serve and protect. Op de kaart van de stad werden stippen gezet waar moorden, overvallen en verkrachtingen het meest voorkwamen. Op die plekken, vaak hoeken met winkels, werden agenten neergezet. Zwart rijden in de metro werd vrijwel onmogelijk gemaakt, preventief in plaats van straffen achteraf. Hierdoor voorkwamen ze dat mensen in de gelegenheid kwamen, verleid werden, om een misdaad te plegen.
De politie ging terug naar de bedoeling en was succesvol.

Afsluitend wil ik nog, zoals gelezen in het boek, wijzen op een ander voordeel van terug gaan naar de bedoeling, namelijk het voorkomen van onbedoelde neveneffecten. Want dat is wat vaak gebeurd als de bedoeling wordt losgelaten en regeltjes en maatregelen worden verzonnen in de systeemwereld van organisaties.

De levenscyclus van mijn voet

Uitjes kunnen je snipperen, diensten en producten ook. Maar waarom plakken we de onderdelen niet eens aan elkaar?
Bij deze suggesties en overwegingen die een retailer, in dit geval een schoenenzaak, kunnen helpen om de klant te binden en de omzet te verhogen. Immers, in de winkelbranche is het kommer en kwel. En ieder idee dat kan helpen om de omzet te verhogen is welkom.

Daarmee pretendeert Strategiewerkt.nl niet dat we de ultieme oplossing hebben, maar onze dienst De strategische dialoog, nadenken en mijmeren over vernieuwingen, kan wel helpen om vernieuwing of verandering te bewerkstelligen. Vandaag pleit ik voor 'levenscyclus-denken' als omzetvergroter.

Men neme een voet. Daar aan relateer ik woorden als: schoen, sok, rust, hakkenbar, eksteroog en poetsen.
Welnu. U koopt een schoen en ontvangt in het gunstigste geval het aanbod om een zooltje en poetsmiddel als extra aan te schaffen. Soms staat er nog wel eens een rekje met sokken. Maar als de winkelier nu eens denkt in termen van levenscyclus van een product? Dan ziet zijn zaak er als volgt uit ....
U koopt schoenen, zoekt dan samen een aantal paar passende sokken uit. Kleren maken immers de man. Een goede voetcreme om uw
voet transpiratievrij te houden en een waardebon voor een gratis poetsbeurt.
Bij de ingang is, naast de etalage, immers een onderhoudsbalie voor uw schoen. U hoeft niet meer naar de hakkenbar, want de winkelier garandeert dat uw hak minimaal 12 maanden in orde blijft, en iedere nieuwe hak daarna kunt u tegen gereduceerd tarief laten herstellen.
En de slogan 'klaar terwijl u wacht' wordt ingevuld door de aanwezige pedicure die uw voet eens goed verwend, voorziet van een verzorgende voetcreme en zo de wachttijd aangenaam maakt. En na een pedicure behandeling van 10 euro gaat u weer fris en vrolijk op weg.
U ontvangt direct uw schoen met nieuwe hak, inclusief een poetsbon. Bent u weer eens in de stad dan wordt uw schoen na inruil van de bon goed ingevet en opgepoetst. Een setje nieuwe veters er bij? Geen probleem. Snel even kijken of er nog nieuwe schoenen in de collectie zijn?
En om het feest helemaal compleet te maken kunt u aan het einde van de levenscyclus van de schoen uw paar schoenen bij de winkel inleveren. Ter plekke gaat een deel naar de zogenaamde Zak van Max en de schoenen die nog in orde zijn (bv. niet meer in de mode, maar wel nog goed) worden onderhanden genomen door de hakkenbar-balie in de winkel, waarna ze in de second-hand sectie weer worden verkocht.

Cradle-to-cradle? Of is het levenscylus denken? U mag het zeggen. Feit blijft dat het aanbieden van complementaire diensten tijdens de levenscyclus van een object de omzet kan verhogen. Zo gaat het ook in verzekeringsland en in de autowereld. Dus waarom niet in voetenland?

"Tja, waar zal ik het nieuwe jaar eens mee beginnen op onze blog?"

Terugkijken of vooruitkijken?

 Ik ben tot de conclusie gekomen om beiden kort te gaan doen. Simpelweg omdat het heden, verleden en de toekomst niet los van elkaar gezien kunnen worden. In brede zin, maar zeer zeker op het vlak van strategie.

In het voorjaar van 2012 hebben mijn collega Ruud en ik deze blog opgestart. Ruud blogde al langer onder "3 keer V" en "Strategiewerkt.nl" is hieruit voortgekomen. Enthousiasme vierde bij ons beiden hoogtij en doet dat gelukkig nog steeds. Dit is ook een onontbeerlijk aspect om dit in onze vrije tijd te kunnen blijven doen. Onze voornaamste zorg: "kunnen we wel voldoende kwalitatieve content genereren", bleek tot op heden ongegrond. We hebben tevens een gastblogger kunnen begroeten in de persoon van Roger Arets en nodigen bij dezen nogmaals iedereen uit om niet te schromen contact op te nemen als je een leuke, leerzame, grappige, beschouwende of [vul zelf maar aan] post wil schrijven. Niet geheel ongehoopt, maar wel als positieve verrassing ervaren, waren het aantal reacties en mensen die onze blog bekijken. Tot zover het retrospectieve deel van deze post.

 Wat brengt het heden ons en wat gaan we in de toekomst doen? Het heden heeft ons alvast gebracht dat we nu ook bereikbaar zijn vanuit de geheel vernieuwde website van onze werkgever QNH. Dat doet in ieder geval deugd en zou je best een mooie start kunnen noemen van het nieuwe jaar. Voor de toekomst is er één ding in ieder geval duidelijk: we gaan hiermee door. In 2013 hopen we wederom een aanzienlijk aantal kwalitatieve posts te kunnen afleveren waarbij (nog) meer interactie met "de lezer" een middel is om zo mogelijk te kunnen komen tot een "strategische dialoog". Daarnaast hopen we via LinkedIn, Twitter en wellicht nieuwe, opkomende media (wie zal het zeggen) onze ideeën verder te kunnen delen en een breder publiek te kunnen bereiken.

Wij zijn in ieder geval voornemens er een mooi jaar van te maken. Uiteraard wensen we dit ook toe aan alle volgers, reageerders en toekomstig (?) gastbloggers van Strategiewerkt.nl.
 

Eindelijk, nog meer winkels op de fles. Goed voor Heerlen

Goed nieuws voor de toekomst van Nederland. Steeds meer winkeliers gooien de handdoek in de ring. Door webwinkels, en de crisis. Binnensteden kennen steeds meer leegstand en de aanblik van sommige winkelstraten is triest. Goed nieuws dus!

Goed nieuws? Ja, goed nieuws. Als strategieconsultant kijk ik nog wel eens in mijn glazen bol. En lees scenario-publicaties van het centraal cultureel planburo. Deze club van visionairs stelt in haar studie The Netherlands of 2040 op basis van een aantal scenario's dat de toekomst staat of valt met slimme mensen en sterke steden.

In de samenvatting van deze studie stellen de auteurs "de economische activiteit zal zich concentreren in de steden. Steden trekken hoogopgeleide mensen aan die voordeel hebben van face-to-face contacten. Bovendien zijn steden de belangrijkste knooppunten in de economie en nemen zij in zekere zin de rol van landen over als motor van de economie"

En wat willen hoogopgeleide mensen? Niet een winkelstraat zoals zovele anderen, met dezelfde winkels, prullaria en een Kruidvat, Blokker en Hema. Ze zoeken naar inspiratie, afwisseling en ontmoetingsplaatsen. Winkelstraten zijn funest en tasten de kracht van steden aan.
Daarom is het te prijzen, als voorbeeld, dat een stad als Heerlen kiest om het Maankwartier (zie foto) te bouwen, leegstand accepteert, en daarmee een nieuwe voorwaarde schept om de winkelstraten om te kunnen toveren tot een ontmoetingsruimte.
Ik stel voor om ook de Schinkelstraat nog even plat te gooien en het Loon weg te laten zakken om zo een groene zone te stad binnen te brengen. Waar je zo naar natuurgebied ten Eschen loopt, het kasteel ter Worm bezoekt en, oei?
En, oei, wat .....? Het pretpark dat verzuimd is te bouwen? Ja, ooit gepland, begin jaren 80. Dan was het wel een hele mooie stad geworden. Een beetje winkelen, cultuur snuiven, kop koffie, theater bezoek, een wandeling door het groen, nog ff een achtbaan, 's avonds skiën, de dag er na naar de dierentuin. Aachen bezoeken, met de boot naar Luik en uitrusten in het hotel.

Wat was er van Heerlen geworden als bestuurders en actievoerders samen een strategische kijk op de toekomst hadden gehad? Dan liep Heerlen nu voorop als stad van 2040. Toch?

Dus, niet getreurd om leegstand. Kijk naar 2040 en stuw Heerlen (en andere steden) op in de vaart der volkeren.