Ja, ik begrijp het! Denk ik ....

We gebruiken allemaal wel eens producten van Google. Soms verschijnt er een informatieve melding. Met de vraag 'begrijpt u dit?'. Vrijwel automatisch druk ik dan op ja. Als u een hypotheek afsluit krijgt u diezelfde vraag. En bij heel veel dagelijkse dingen moet u zich afvragen 'begrijp ik dit'. Het leven wordt steeds complexer en als u in de onderzoeksliteratuur duikt staat u versteld van het percentage nederlanders die het allemaal niet meer begrijpen. Teveel opties, teveel mogelijkheden en een breed scala aan uitzonderingen, mitsen en maren.
In dat soort situaties is een betrouwbaar bedrijf met een one-stop shopping filosofie best handig. Betrouwbaar is dan 'ik wordt niet gefopt' en one-stop shopping is dan 'als ik het 1 doe, wordt ik direct met het ander geholpen zodat ik niet zelf bij een ander loket moet aankloppen.

Waarom is unbundling* dan een alternatief voor consumenten? Joost Steins Bisschop van Jungle Minds schrijft in zijn column op frankwatching.nl hoe start-ups aan de randen van bedrijven knabbelen en deeldiensten overnemen.
(*producten of diensten die voorheen letterlijk onlosmakelijk of vermeend logischerwijs aan elkaar verbonden zijn, kunnen dankzij nieuwe technologieën en netwerkkrachten onafhankelijk van elkaar in de markt worden aangeboden. Bron: Joost Steins Bisschop)
In zijn column schetst Joost een aantal voorbeelden. FedEx waar aan wordt geknaagd (voor iedere keuze van FedEx is er wel een ander bedrijf). Instacart (een marktplaats van het supermarkt aanbod) en Nustament (de Notaris verworden tot bewaarder van documenten).

Waar ligt de grens tussen 'gemak dient de mens' en 'ik combineer het wel zelf, want ik begrijp alles'? De praktijk? Beide bestaan naast elkaar, trend en tegentrend. En ook 'er is een bedrijf dat weer alle deeldiensten digitaal en begrijpelijk aan elkaar knutselt'. Begrijpt u het nog?