Vanmorgen ontving ik nog een hartelijke mail als antwoord op een verlate nieuwjaarswens. Een bericht dat mij met trots vervult en dat ik graag wil delen.
Geachte heer Van Laar,
Allereerst hartelijk dank voor deze pragmatische en energetische woorden – dit was dan ook een reactie die te verwachten was van een groot erudiet persoon als uzelf. Het doet mij thans deugd om deze vorm van schriftelijke synergie in mij te mogen opnemen. De synapsen binnen mijn frontale cortex zorgden wederom voor een positieve emotionele reactie op uw schrijven.
Om maar direct in te haken op mijn eindscriptie “Emotionele Mathematica in de achterlanden van Birma” – dit is louter een filantropisch project dat met steun van uiteenlopende Birmese conglomeraten wordt voortgezet. Ofschoon de lokale overheden ietwat apocrief dan wel obstinaat reageerden op mijn empirische resultaten, kan ik thans berichten dat de plannen om een heus refectorium te bouwen inmiddels het offertetraject zijn gepasseerd.
Binnen dit project zal tevens een scabreus bouwsel worden opgetrokken dat in de vorm van een reticule zal pronken boven de hoofdstad van dit land. Ik kan u als zijsprong ook bevestigen dat er momenteel geen behoefte is aan uw extreme vorm van xenofilie met de burgerbevolking.
Hoogachtend,
Uw collega Roger (red: op privacyredenen een gefingeerde naam)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten