Waarom heb je een hoofd?

Getting things done van David Allen kennen we wellicht. Als je goed naar David luistert kun je prettig en efficiënt werken zonder stress. want David weet precies hoe je informatie moet filteren en datgene wat relevant is kunt onderbrengen in een extern systeem. Dus niet in je hoofd, maar, ik herhaal, in een extern systeem.

Das mooi om te horen en te lezen, want David heeft zijn boek Getting things done opgepoetst, aldus een boekbespreking in management magazine. Het mooiste is, vind ik, de onderzoeksgegevens uit de cognitiewetenschap, die het basisprincipe van gtd ondersteunen. En dat vind ik een relevant gegeven om beter na te denken over de functie van je hoofd. Want! (ik citeer) 'het hoofd is bedoeld voor het krijgen van ideeen, niet voor het vasthouden ervan'
Eureka, daarom onthou ik geen telefoonnummers, moet ik iedere ochtend in de agenda kijken wat de dag brengt, vergeet ik namen van collega's en weet ik na het weekend niet meer welke stomme bedrijfsregeltjes van toepassing zijn op het een of het ander. Cognitief wordt er dus teveel gevraagd van mijn hersenen. Daar zijn ze niet voor gemaakt.

Ergo, .... poets je buro leeg, gooi alles in vakjes en zorg dat je het terugvind. En put daar uit als iemand naast je buro staat om dat ene bedrijfsregeltje te reproduceren. En ga de tijd die over blijft gebruiken om creativiteit naar binnen te brengen. Want met een lege geest kom je tot nieuwe inzichten en ontdekkingen.

Tribale toestanden

Antropologie? Dat is toch die studie die opleidt voor een WW-uitkering? Mooi niet, aldus Danielle Braun en Jitske Kramer. Schrijfsters van het boek 'de Corporate Tribe'. En zo komen we op deze mooie zondag uit op een aantal statements, tips en handvaten om uw eigen organisatie verder op te stuwen in de vaart der volkeren met rituele dansen en festijnen.

De metafoor van een vreemde stam blijft vaker veel beter beklijven dan een modernistisch consultancypraatje met stappenplannen en matrixen. Neem het nieuwe werken, aldus Danielle Braun. Veel bedrijven vinden het lastig om binding te houden met medewerkers die nog zelden op kantoor komen. Maar Nomaden weten al heel lang hoe ze op afstand moeten opereren. .... Dat nomaden niet met een standaard agenda voor de vergadering werken, maar aandacht hebben voor eten, trouwen en andere wezenlijke onderdelen van het leven. Dat zijn we bij de invoering van het nieuwe werken vergeten.

Of wat te denken van de liminale overgangsfase bij indianenstammen in Brazilië rond de pubertijd. Danielle Braun: 'In het westen denken we dat alles in tweeen gaat: van oud naar nieuw, van ist naar soll. Feitelijk is dat stom. Verandering vind juist plaats in het-ondertussen.'

En ken je het fenomeen 'medewerker van de maand'? Niet doen dus. In ieder geval niet bij de politie. Bij een kgotla (een Afrikaanse volksraadpleging) roept het stamhoofd zijn mensen bijeen om een vraag voor te leggen. Hij brengt werelden bijeen, vraagt input maar geeft ook zijn eigen positie aan. En omdat het begrip medewerker van de maand, bij de politie, indruist tegen het gevoel van kameraadschap, had het management van te voren kunnen weten dat het idee niet handig was.

Dus, een weekendborrel? Of een Haka? Roze koeken of filet americain (lees in het artikel maar na wat dit betekent in de politiewereld)? Wat te leren van Mexx, Blokker en V&D? Ga een de slag met Corporate Antropologie.
Met dank aan Danielle en Jitske.
Bron: Managementboek magazine, juni 2015, tekst van Ronald Buitenhuis.

Zet een tafelvoetbalspel op de werkvloer

De afgelopen maanden heeft Strategiewerkt het een beetje druk gehad. En dus was er zendstilte op ons blog. Vandaag pakken we de draad weer op een gaan we weer aan de slag. Het eerste onderwerp ... openbaringen en tafelvoetbal. Met dank aan Ad van Iterson die vandaag in Limburgonderneemt, een artikel van Nicole Mulders, de ruimte krijgt om het begrip Epifanie* te beschouwen

Een epifanie, een plotselinge openbaring, leidt, volgens van Iterson, en ik geef hem natuurlijk uit eigen ervaring graag gelijk, tot creativiteit en innovatie op de werkvloer. Wellicht heb je het zelf wel eens meegemaakt. Ik in ieder geval wel. Je staat onder de douche, staat stil bij n stoplicht, luistert naar de radio of in een onbewaakt ogenblik naar buiten kijkt en plots is er een soort van diep inzicht, nieuw idee of gevoel van bevrijding. Volgens van Iterson heeft het altijd een kenniselement in zich, is het een emotie en inzicht samen. Het moment is ook zo weer weg. En je krijgt het gevoel van 'nu weet ik het, nu snap ik het'. Vervolgens gaat de auteur van het artikel nog in op de manier om deze inzichten op te wekken.

Zelf wakker ik inzichten aan door visuele meetings voor mezelf, collega's en teams te organiseren. Ik heb daar al een keer over geschreven naar aanleiding van het boek Visuele meetings van David Sibbet. Mijn voornaamste wapens zijn whiteboarden, 3M notes, stiften en schilderstape. Door daar een flinke portie humor, naïviteit en stiltes door heen te gooien komt iedereen los en ontstaan er snel goede ontwerpen, mooie schema's en bruikbare oplossingen. Het is zonde dat anderen om mij heen nog steeds snel naar de mail, Word of Powerpoint grijpen. En zo de kracht en energie van collega's de nek omdraaien.

Mijn laatste openbaring? Die ontstond op weg naar huis toen Radio 1 aanstond en iedere minuut de aardbeving in Nepal werd besproken; Een nieuw schoolvak genaamd actualiteits- & omgevingskunde. Mijn dochters klagen over de onzinnige informatie tijdens de vakken aardrijkskunde en geschiedenis, en recent over aardlagen en platentectoniek. Afschaffen die vakken. Men neme een aardbeving in Nepal, de opkomst van IS, onlusten in Baltimore, het jaar van de Mijnen, IBA, Grexit of de Krim annexatie en we kunnen zo een heel schooljaar vullen met relevante onderwerpen die de docent en de leerling kan aanvliegen vanuit de disciplines aardrijkskunde, geschiedenis. Maar ook vanuit maatschappijleer, natuurkunde en techniek. Nog een saus burgerschapvorming en filosofie over de onderwerpen heen gooien en je leert meer dan het droog opsommen van grondsoorten en klimaatgebieden. Een epifanie voor mij.
Dus, morgen maar eens even langer onder de douche gaan staan om te zien of er een openbaring tot mij komt.


* bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Epifanie_literatuur
Epifanie is een literaire term die voortgekomen is uit het religieuze begrip epifanie. De term is het equivalent van 'plotselinge, verwarrende openbaring'.
Het is een zich aan de ratio onttrekkende, plotselinge, kortdurende, diep inwerkende ervaring waarin een zintuiglijk waarneembaar element in de gewone, alledaagse werkelijkheid een niet binnen een gangbaar kader te plaatsen reactie oproept bij wie het ondergaat.
Ondanks het gegeven dat de literaire term nog altijd een religieuze lading heeft, is de seculiere betekenis inmiddels dominant geworden. Van het literaire gebruik van de term epifanie is voor het eerst sprake in een verhaal van James Joyce met de titel Stephen Hero (gepubliceerd in 1944). Van de hoofdpersoon wordt aangegeven wat hij onder een epifanie verstaat:
"By an epiphany he meant a sudden spiritual manifestation, whether in the vulgarity of speech or of gesture or in a memorable phase of the mind itself."