Wat heb je aan lezen en leren als je als organisatie beweert Agile te (willen) zijn?
En hoe operationaliseer je leren en hoe weet en meet je of de leerervaring lijdt tot verbeteringen?
Om te beginnen een paar zaken en ervaringen die ik wil delen.
- Ik begeleid al jaren HBO-studenten tijdens afstudeerstages, en op mijn vraag “Heb je de kennis van boek x gebruikt om toe te passen in fase y van je project?” is het antwoord steevast “Uh, Boek x, nee, zegt me niks. Ik heb geen boek gelezen.”
- Of collega’s die zeggen “Oh, een boek, nee dat is alleen maar theorie”
- De vernieuwingen in onderwijsland, wie heeft gelijk? Waarom is de leesvaardigheid van 10-jarigen laag (onderzoek verricht door de IEA, International Association for the Evaluation of Education Achievement) evenals die onder 15-jarigen (onderzoek PISA meting, een driejaarlijks vergelijkend onderzoek onder 60.000 leerlingen uit 77 landen naar de onderwijsresultaten.). En de effecten daarvan op het functioneren in het werkzame leven, ook een automonteur moet een handleiding en instructie kunnen lezen.
- “Onderwijskundigen omarmden denk-modes over het autonome kind, dat ‘eigenaar van zijn eigen leerproces’ moet zijn en ‘ontdekkend’ moet leren, terwijl er geen wetenschappelijk bewijs is dat zulke methodes werken. Methodes waarvoor dat bewijs wel bestaat, ‘expliciete instructie’ bijvoorbeeld, werden terzijde geschoven als ouderwets en autoritair.” (Bron: Sezgin Cihangir, 2023 13 december, Lezen is geen luxe tijdverdrijf, NRC, geraadpleegd op 13 december 2023, https://www.nrc.nl/nieuws/2023/12/11/lezen-is-geen-luxe-tijdverdrijf-a4183902)
- Lees ook eens het boek Jongens zijn slimmer dan meisjes, 35 mythes over leren en onderwijs, van Pedro de Bruyckere, Paul Kirshner en Casper Hulshof. En lees dan eens, als voorbeeld, de uiteenzetting over de mythe rondom leerstijlen. En ga vervolgens maar eens op zoek naar organisaties die hun leer-aanbod op basis van de leerstijlen van Kolb hebben ontwikkeld en aanbieden.
Kortom, leren en lezen hebben veel met elkaar te maken. En leren is een ingewikkeld proces.
Maken we nu de overstap naar de wereld van, voornamelijk, ICT.
Stap bij een willekeurig ICT-bedrijf of ICT-afdeling binnen en 9 van de 10 keer vallen dan de woorden agile en scrum. Of varianten daarop.
Raadpleeg vervolgens de literatuur over deze twee begrippen en dan stuit je naast de praktijk van Lean, Six Sigma regelmatig op de termen continu verbeteren.
En empirisme, één van de elementen van SCRUM staat hoog in het vaandel van organisaties die beweren dat ze ‘scrummen’ of ‘lean-agile’ of ‘scrum-agile’ bezig zijn. In scrum wordt dan ook nog een zogenaamde retrospective gehouden als moment om mogelijke verbeteropties te ontdekken. Veelal een sessie doorspekt van meningen en misvattingen.
Overigens, bedenk ook dat veel niet-ICT organisaties deze terminologie en methoden hanteren. Denk maar eens aan de zogenaamde dagstart die je bij veel organisatie terug ziet.
Maar nergens is in de werkwijze een leer-proces ingebakken waarin kort-cyclisch, op basis van kennis, teamleden op inhoud komen tot fundamentele inzichten. Nergens wordt er naar bewezen en gedocumenteerde kennis gezocht. Want welke houding je ook inneemt als ‘agile-coach’ of ‘scrum-master’(zie mijn eerdere artikel https://strategiewerkt.blogspot.com/2023/12/de-spagaat-van-de-coach-in-de-scrum.html), het is belangrijk dat je op onderbouwde wijze een interventie pleegt.
En er een manier is om het resultaat van de interventie in termen van leren kunt meten.
Innovatie in de wereld van ‘agile-teams’ kan mijn inziens worden bereikt door onderwijskundige principes toe te passen in expliciete kortcyclische leermomenten die veel verder gaan dan retrospectives.
Kies er eens voor om op regelmatige basis inhoud te doceren, medewerkers te dwingen om tijd te nemen om kennis op te doen. Plan het in, meet de effecten en pluk de echte vruchten van het woord Agile.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten