Ik heb geluk. Mijn dochters zijn wandelende informatiebronnen. Ze zijn zelfs wandelende-early-warning-signals. Zelf weten ze dat niet, anders zouden ze zeggen OMG, Pap, doe ff normaal. Het mooiste bewijs was een ontmoeting met een meidenteam, alweer op de hockeyclub, waar werd gezegd 'Dat is de vader van Imke van Instagram'. Dus niet 'dat is de vader van Imke van Facebook'. En al helemaal niet 'Dat is de vader van Imke'
Maar wat vandaag op nu.nl staat, nl. dat tieners in Nederland massaal Facebook verlaten, wist ik dus al meer dan een jaar. Door gewoonweg naar het smartphone gebruik van mijn dochters te kijken. Snapchat, dat is in. En haalt zelfs Instagram in. Niet voor niks kocht Facebook al eerder Instagram. En wil Facebook, net als Google, Snapchat overnemen. Allemaal early-warning-signals.
Welnu. En wat heeft u daar dan aan? Niks? Mis! Waarschuwingssignalen zijn er om te herkennen en actief op te reageren. Vergelijk het met een pijntje aan de knie na het hardlopen. Je moet er iets mee doen. In de praktijk vergeten organisaties echter een mechanisme voor het herkennen en adapteren van signalen in te richten. Wij attenderen organisaties daarop, richten het proces in en wijzen samen medewerkers aan die er zorg voor dragen. Voor ons vormt het een logisch onderdeel van de permanente strategische dialoog. Door gewoonweg als medewerker, directeur, manager, koffiejuffrouw of portier om je heen te kijken, de krant te lezen, de Margriet te lezen of de Panorama open te slaan kom je veel aan de weet.
Kortom. Schaf een leesmap aan, kijk naar je zoon of dochter, schuif om 8 uur aan bij het journaal. Vraag je af wat DWDD heeft te melden en ga er actief mee aan de slag binnen je organisatie. Zodat je niet, net als Facebook, over een paar jaar niet meer bestaat. Bedenk ik me opeens dat ik nog snapchat op mn smartphone moet zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten